Rond m’n veertigste was mijn leven als Joop van de Berg voorbij. Mijn baard werd grijs, mijn hoofd kaal. Tegelijkertijd moest ik aan de bril. Toen is het begonnen.
Wat begonnen?
Je met open mond aanstaren, elkaar aanstoten. Het naroepen.
Zoals?
‘Vadertjuh!‘, ‘Hee Kale Kartner’ dat soort dingen. ‘Vieze smurfenneuker’, ook wel.
U bent niet de enige.
Er zijn in Nederland ongeveer 20.000 slachtoffers die op een BN’er lijken. Je bent aangeschoten wild, het haalt je in één klap uit de anonimiteit.
Uw steunpunt helpt met?
De klachtenlijst is ellenlang. Marco Borsato’s die de hele tijd van die huilende negerkindertjes achter zich aan krijgen. Guus Meeuwissen die al dertig monturen hebben geprobeerd om er vanaf te komen. Een Kim Holland die ongeveer tien penissen per dag te zien krijgt. Er is een mevrouw uit Putten die wordt elke shoarmazaak binnengetrokken voor een gratis broodje omdat ze denken dat ze Gretta Duisenberg is. Het mens gaat er geestelijk én lichamelijk aan kapot.
Vervelend.
Vorige week heeft een Carlo Boszhardt nog zelfmoord gepleegd.
Ai.
Zo ben je niets, zo ben je iemand. Zie daar maar eens mee om te gaan.