De bewoners van de
Zocherstraat konden ademhalen: het barbequeverbod in het Vondelpark was
uitgebreid. Deze zomer mag er niet meer gekokkereld worden op het Lesbische
veldje, aldus Het Parool.
Het Lesbische
veldje. De naam was nieuw voor mij, maar de krant deed afgelopen woensdag geen
enkele moeite tot nadere duiding dus blijkbaar was mij in twintig jaar
parkbezoek iets ontgaan. Lesbisch veldje, ik
vond het een mooie naam. Dat lesbisch proefde heerlijk progressief en tolerant.
Een Amsterdam uit een Pim & Wim film met okselhaar en Hugo Metsers en
Ronnie Bierman. ‘Keesje, waar is Joke?’ ‘Mama is naar het lesbische veldje,
pa.’ Zoiets.
Ook Google bleek onwetend
over het bestaan van een lesbisch veldje in het Vondelpark. Dus de volgende dag
maar eens gekeken, wat nog een hele wandeling was. Het veldje lag, zo tegen de Amstelveenseweg, behoorlijk uitmiddelpuntig. Niet erg handig, tenzij er in de
Hoofddorppleinbuurt veel lesbiennes woonden natuurlijk. Van lesbische
activiteit was momenteel geen sprake, drie bankjes stonden eenzaam in een licht
besneeuwde vlakte.
Zittend op het
lesbische veldje resen vele vragen. Wat barbequeden lesbiennes eigenlijk?
Gaf een lesbobarbeque meer rook? En waren er nog meer heimelijke veldjes,
waarvan wij het bestaan niet wisten? Was er een perkje voor toneelliefhebbers? Die
bankjes bij de Van Eeghenstraat waar mistroostige mannen naar telefoons staarden,
was dat de Makelaarsweide? Die dertigers achter laptops bij het theehuis, was
dat het ZZK-terras? De Zelfstandigen Zonder Kennissen?
En zo deed een klein krantenberichtje andermaal de fantasie op hol slaan. Voor mijn neus op het gras deed nu een rillend hondje een grote hoop. Een man stond ernaast en zei ‘Afknijpen, ouwe.’ Daar was geen woord lesbisch bij.
En zo deed een klein krantenberichtje andermaal de fantasie op hol slaan. Voor mijn neus op het gras deed nu een rillend hondje een grote hoop. Een man stond ernaast en zei ‘Afknijpen, ouwe.’ Daar was geen woord lesbisch bij.