De kunst zit in het verdomhoekje. Elke twitteraar denkt tegenwoordig dat ie origineel is. Elke grappenmaker komt op televisie. En de kunstenaar kan op steeds minder respect rekenen.
U spreekt uit ervaring.
Het culturele afbraakbeleid bij de TROS, meneer.
Voor de draad ermee.
Vijf jaar lang, ik herhaal: víjf jaar lang doe ik mee aan Ter Land Ter Zee en in de Lucht. Op alle onderdelen: tobbedansen, glans van de schans, met de buik vooruit, noem maar op.
Een kunstzinnige hobby.
Ware het niet, heren, dat ik uit elke aflevering wordt geknipt. Ik kom daar met creaties om je vingers bij af te likken: brandweerauto’s, vliegende tosti’s, supersonische soepkippen. En het enige wat je terugkrijgt is het dédain van die boerenkinkel.
Juist, uw relatie met Ron Boszhardt…
Mijn vrouw en ik staan als Popeye en Olijfje bovenaan die schans, zegt ie tegen mij ’Ben jou nou Peppie? Of ben jij nou Kokkie?’
Wat antwoorde u?
En ben jij niet de mislukte broer ván, lulhannes?
Oei
Een jaar later draag ik mijn pausmobiel die schans op. Hij: ‘Nee maar, een heilige.’ Ik zeg: kan ik van jou niet zeggen, publieke omroepgraaier. Had ie niet van terug. Nee meneer, na de culturele elite is nu ook de culturele middenklasse het meer dan zat. Maar ja.
Maar ja?
Maar ja, je wordt er wel uitgeknipt.
Hoe klaar bént u met de culturele afbraak?
Morgen gaan we met een vaasje van opoe naar Tussen Kunst & Kitsch. Eén bijdehante opmerking en die Leijdelmeijer krijgt een knal.