Ons graaiende bedrijfsleven is het contact met de realiteit kwijt. Wil men weer in de hearts and minds van de Nederlander komen, dan moet de manager zichzelf nú openstellen. Emoties tonen, beslissingen nemen op buikgevoel. In mijn boek pleit ik voor een leidersschapstijl vanuit het perineum.
Perineum, zegt u.
Het plekje tussen de uitwendige voortplantingsorganen en het vloeikanaal waar de excrementen ons lichaam verlaten.
Eh.
Het gebied tussen balzak en anus.
Juist, wat is het geheim?
Heeft u uw eigen perineum wel eens bekeken? Betast dan? De huid is er dunner dan het ooglid, de beharing krult er zacht als wol; de enige plek waar het mannenlijf nog kind is. Ik leer decisionmakers die vergeten bron te ontdekken.
Want.
Het perineum is drie centimeter pure managementkracht. Vier, bij de hele groten als een Roel Pieper. Want in ons kindzijn dáár ligt het geheim van wijsheid.
Geeft u eens een beeld.
Gistermiddag zat ik in sessie met de directie van Grebo Trucks Musselkanaal. Vijf potige heren met een managementconflict. We hebben de pantalons laten zakken, het perineum tussen duim en wijsvinger genomen en een uur lang onszelf heerlijk gemasseerd. Snotterend viel men in elkaars armen.
Zelfmassage dus.
Ook het bevoelen en bekijken van elkáárs perineum is een effectieve methode om tot het diepere inzicht te komen dat een mens meer is dan alleen zijn hoofd.
Ah, en lachen zeker?
Het is een re-birthing emotie. Ik heb volwassen kerels zien janken van verrukking.
Werkt het ook bij vrouwen?
Ah, en lachen zeker?
Het is een re-birthing emotie. Ik heb volwassen kerels zien janken van verrukking.
Werkt het ook bij vrouwen?
Niet als er een man bij is, heb ik gemerkt.